Een berichtje van Mariken

Daar fiets ik dan door het Groningse platteland, flarden mist, buizerds en reigers, maar één tegenligger die meteen de berm induikt om mij alle ruimte te geven. We zwaaien naar elkaar en glimlachend fiets ik door; wat een verandering, van een (pracht-)schip in het westen naar een pittoresk huisje in Groningen om in Noordhorn samen met Kim een zelfoogsttuin te starten.

Soms overweldigt de hoeveelheid en veelzijdigheid van een tuin opzetten me, maar telkens als we samen bezig zijn is het goed en heb ik er zo’n zin in. Een mooie keus, die ik samen met Lourenz mijn lief genomen heb. Voor zijn praktijk in ‘Stad’ zijn de eerste contacten inmiddels gelegd, dus dat balletje rolt nu ook.

Kim en ik hakken inmiddels vele knopen door en worden de zaken geleverd voor de tuin. Doordat de grond nog erg nat is, slepen we met rijplaten om te kunnen kruien zonder de grond verder in te drukken.

Voldaan klim ik rond half 6 weer op mijn fiets, op de terugweg kijkt een velduiltje mij onverschrokken aan. Prachtig!

Lieve groet, Mariken