Een winter wijzer
Les 1 van de natuur is wel: laat de bodem nooit onbedekt. Regen op kale grond spoelt waardevolle voedingsstoffen uit en slaat de toplaag dicht. De wind heeft vrij spel waardoor de bodemstructuur verslechterd. Daarnaast heeft het bodemleven ook in de winter voeding nodig, dus als wij het kaal laten, zorgt moeder natuur wel voor grassen en andere bodembedekkers.
Afgelopen najaar zijn Kim en ik ons onderzoek gestart; welke bedekking is het beste op onze compostbedden op de nog ingeklonken klei, in deze winderige en vaak natte omstandigheden?
We hebben gekozen voor:
- 3 verschillende groenbemesters;
Japanse haver; omdat deze planten erg diep wortelen, weinig structuurgevoelig zijn en bijdragen aan een evenwichtig bodemleven. Het gewas kan wel tegen de eerste nachtvorst, maar zal bij strenge vorst doodvriezen. Dat laatste scheelt ons veel werk in het voorjaar.
Bladrammenas; een snelgroeiende, diepwortelende groenbemester die 80 tot 110 cm hoog wordt. Met de dikke penwortels maakt deze plant de grond mooi luchtig en waterdoorlatend. Wanneer het gewas wordt ondergewerkt, wordt veel organische stof aan de grond toegevoegd. De plant is dus in alle opzichten een bodemverbeteraar. Maar onderwerken gebeurt machinaal, dus dat laatste gaat niet op voor ons.
Zomerwikke; een vlinderbloemige. Deze rijkbloeiende gewassen zijn erg belangrijk voor bijen en andere bestuivende insecten. Tevens kunnen deze planten stikstof uit de lucht opnemen en maken ze de grond mooi los door de sterke doorworteling. Het gewas sterft af in de winter.
- mulchen met natuurmaaisel; een dikke laag natuurhooi op de bedden wat licht wegneemt voor onkruid, vocht vasthoudt en het bodemleven (ook de schimmels!) voedt.
Het inzaaien van de groenbemesters was wel wat laat in het jaar, maar kwam nog snel op en bedekte de bodem redelijk. Kapotgevroren is het niet, de beworteling is matig waardoor we het makkelijk kunnen oogsten en drogen om als mulch verder te gebruiken.
Het natuurmaaisel vond ik heel spannend; wat voor zaad zit daar allemaal in? Hoeveel slakken en ander gespuis schuilen daar lekker onder? Wat halen we ons op de hals?
Het is misschien nog te vroeg om er echt iets over te kunnen zeggen, maar toch steek ik de loftrompet alvast voor de mulch; als je een gaatje maakt in de mulch stijgt er een heerlijk zoete boslucht op en zie je een rulle, vochtige bodem. Wat een feest om daar in te zaaien en onze jonge plantjes te planten!
Hartelijke groet,
Mariken
